Ik vind het samen bidden of bidden voor de persoon waar je mee in gesprek gaat de basis van waaruit je werkt, een wezenlijk onderdeel van de hulpverlenings- gesprekken. Als christen is God de persoon waar ik alle wijsheid van verwacht. Daarom het is ook belangrijk is om ieder gesprek in Zijn handen te leggen. Het onbewust manipuleren of het creeren van afhankelijkheid is denk ik een item waar je jezelf altijd heel goed bewust van moet zijn als hulpverlener (tijdens ieder contact moment) omdat je vaak met (zeer ) kwetsbare mensen werkt.

Ik vind het wel heel waardevol om aan het begin van een hulpverlenings- traject uit te leggen vanuit welke visie je werkt en wat geloof, gebed  voor rol speelt in de behandeling/begeleiding. Men kan dan een weloverwogen keuze maken voor een dergelijk begeleidings-traject.

Het is ook mijn mening dat we kritisch moeten blijven reflecteren op ons gebed tijdens het therapiegesprek. Ik vraag aan het eind van elk gesprek aan de cliënt of hij/zij het op prijs stelt dat we bidden of danken (!). De meeste cliënten willen het altijd wel, sommige helemaal niet en andere wisselend. Afhankelijk van wat er besproken is bidden we dan bijv.om wijsheid, volharding, vrede.